τεκτογενής

-ές, Ν

το ουδ. ως ουσ. το τεκτονενές

γεωλ. μεγάλη προς τα κάτω κάμψη τού εξωτερικού τμήματος ενός γεωσυγκλίνου, το οποίο καταβυθίζεται βαθιά μέσα στον πυκνότερο γήινο μανδύα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. tectogene < τέκτων, -ονος + -γενής (< γένος < γίγνομαι)].